Музей

Метадычныя рэкамендацыі

па арганізацыі дзейнасці музеяў устаноў адукацыі і выкарыстанні

іх патэнцыялу ў арганізацыі адукацыйнага і выхаваўчага працэсаў

у 2023/2024 навучальным годзе

Канцэпцыя бесперапыннага выхавання дзяцей і навучэнскай моладзі вызначае прыярытэты выхавання ва ўстановах адукацыі: паслядоўнае і актыўнае садзейнічанне асобаснаму станаўленню грамадзяніна і патрыёта сваёй краіны, прафесіянала-працаўніка, адказнага сем’яніна. Аднымі з асноўных складаючых выхавання з’яўляюцца грамадзянскае і патрыятычнае выхаванне.

Важная роля ў арганізацыі работы па грамадзянскаму і патрыятычнаму выхаванню адводзіцца музеям устаноў адукацыі.

Музей установы адукацыі ‒ структурнае падраздзяленне ўстановы адукацыі, якое ствараецца з мэтай выяўлення і захавання на пастаяннай аснове музейных прадметаў, навукова-дапаможных і сыравінных матэрыялаў, іх вывучэння, уліку, экспанавання і папулярызацыі для ажыццяўлення адукацыйных задач установы адукацыі.

Дзейнасць музея ўстановы адукацыі рэгулюецца:

Кодэксам Рэспублікі Беларусь аб адукацыі;

Кодэксам Рэспублікі Беларусь аб культуры;

іншымі нарматыўнымі прававымі актамі Рэспублікі Беларусь, метадычнымі дакументамі, якія рэгламентуюць дзейнасць музеяў;

лакальнымі актамі ўстановы адукацыі.

Асаблівасці функцыянавання музея ва ўстанове адукацыі вызначаны метадычнымі рэкамендацыямі «Арганізацыя дзейнасці музеяў устаноў адукацыі Рэспублікі Беларусь», зацверджанымі Міністрам адукацыі А.І.Іванцом у верасні 2022 года (размешчаны на сайце ўстановы адукацыі «Рэспубліканскі цэнтр экалогіі і краязнаўства» (далей – рэспубліканскі цэнтр) у раздзеле «Краязнаўства»/«Музеі ўстаноў адукацыі»).

Педагагічны работнік, адказны за работу музея (далей – кіраўнік музея) павінен мець і весці наступную дакументацыю:

план работы музея ўстановы адукацыі на бягучы год (пры складанні плана работы рэкамендуецца карыстацца праграмай бесперапыннага выхавання дзяцей і навучэнскай моладзі на 2021-2025 гг., праграмай патрыятычнага выхавання насельніцтва на 2022-2025 гг., канцэпцыяй развіцця музея ўстановы адукацыі і інш., а таксама ўлічваць асноўныя накірункі музейнай дзейнасці: экспазіцыйная, фондавая, экскурсійная, культурна-асветніцкая, пошукава-даследчая, метадычная работа);

пашпарт музея ўстановы адукацыі;

галоўную інвентарную кнігу (кніга паступленняў музейных прадметаў асноўнага фонду);

кнігу ўліку фонду навукова-дапаможных матэрыялаў;

кнігу ўліку фонду сыравінных матэрыялаў (пры наяўнасці);

кнігу ўліку наведвальнікаў музея;

кнігу ўліку адпаведных актаў (згодна з вышэйадзначанымі метадычнымі рэкамендацыямі).

Таксама для арганізацыі сістэмнай работы па камплектаванні музейных фондаў мэтазгодна штогод складаць план камплектавання.

У 2023/2024 навучальным годзе асноўнымі накірункамі дзейнасці музея ўстановы адукацыі працягваюць заставацца:

камплектаванне і ўлік музейных фондаў у адпаведнасці з сучаснымі патрабаваннямі, якія акрэслены ў метадычных рэкамендацыях;

арганізацыя пошукава-даследчай дзейнасці з мэтай усебаковага вывучэння гісторыі, культуры і прыроды свайго рэгіёна (краіны);

арганізацыя культурна-асветніцкай і грамадска-карыснай дзейнасці сярод удзельнікаў адукацыйнага працэсу.

Асаблівую ўвагу належыць надаць эфектыўнаму выкарыстанню рэсурсаў музея ў адукацыйным і выхаваўчым працэсах устаноў адукацыі.

Музей валодае багатым краязнаўчым матэрыялам, які будзе карысны пры правядзенні ўрокаў па розных прадметах. Кіраўніку музея сумесна з настаўнікамі пажадана вызначыць раздзелы (тэмы) вучэбных праграм пры вывучэнні якіх, можна выкарыстоўваць фонды адпаведных экспазіцый музея.

Сучасны музей – гэта цэнтр выхаваўчай работы з навучэнцамі. Музей валодае магчымасцямі для правядзення практыкаарыентаваных заняткаў у аб’яднаннях па інтарэсам, мерапраемстваў патрыятычнай, прафарыентацыйнай накіраванасці.

Актывізацыі дзейнасці музеяў устаноў адукацыі спрыяе ўдзел навучэнцаў у раённых, абласных, рэспубліканскіх праектах, акцыях, конкурсах, форумах, выставах і іншых мерапрыемствах. Актуальная інфармацыя аб правядзенні тэматычных праектаў размяшчаецца на платформе «Патрыёт.by» у модулі «Афіша падзей».

Важнае значэнне ў рабоце музея надаецца пошукава-даследчай дзейнасці. Мэтазгодна стварэнне пры кожным музеі пошукавай групы, накірункі дзейнасці якой вызначаюцца ў адпаведнасці з профілем музея. Музей з’яўляецца своеасаблівай даследчай пляцоўкай. Кожны музейны прадмет ці навукова-дапаможны матэрыял можа стаць прадметам для даследавання і тэмай навуковага, даследчага праекта.

Музеі, экспазіцыі якіх прысвечаны тэме ваеннай гісторыі, асабліва музеі ваенна-гістарычнай накіраванасці, значную ўвагу павінны надаваць рабоце па вывучэнні асобных старонак гісторыі Вялікай Айчыннай вайны на тэрыторыі сваёй малой радзімы, у тым ліку генацыду мясцовага насельніцтва, ўвекавечанні гераічных подзвігаў беларускага народа ў гады вайны. Рэкамендуецца працягваць дзейнасць па збору матэрыялу пра лёс сваіх сваякоў, землякоў, работу з архіўнымі дакументамі і электроннымі базамі дадзеных, абнаўленні тэматычных банкаў дадзеных, папаўненні Кніг памяці і інш. Інфармацыя аб пошукавых інтэрнэт-рэсурсах і электронных базах дадзеных змешчана на платформе «Патрыёт.by» у модулі «Лекцыйны зал» (patriot.rcek.by).

2024-2025 гг. адзнаменаваны святкаваннем 80-й гадавіны вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і Перамогі савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне. Рэкамендуецца, з улікам рэсурсаў музея, распрацаваць планы падрыхтоўкі і правядзення тэматычных мерапрыемстваў на дадзены перыяд і ўключыць музеі ў іх рэалізацыю.

Акцэнтуем асаблівую ўвагу на арганізацыі сістэмнай экскурсійнай дзейнасці ў музеях устаноў адукацыі. Неабходна забяспечыць узаеманаведванне музеяў навучэнцамі ўстаноў адукацыі (у першую чаргу аднаго раёна/горада), што адлюстроўваецца ў адпаведным раздзеле плана работы музея. Таксама варта ўключаць музеі ўстаноў адукацыі ў рэгіянальныя турысцка-экскурсійныя маршруты (поўная інфармацыя аб музеях змешчана ў даведніку «Музеі ўстаноў адукацыі Рэспублікі Беларусь» (https://rcek.by/).

Для развіцця пазнавальнага інтарэсу і прыцягнення наведвальнікаў у музей рэкамендуецца распрацоўваць адукацыйныя музейныя праграмы, актыўна прымяняць інтэрактыўныя формы работы (віртуальныя экскурсіі, квэст-экскурсіі, тэатралізаваныя экскурсіі і інш.). Актуальным у сённяшні час з’яўляецца правядзенне музейных святаў і акцый («Музейнае сэлфі», «Першы наведвальнік выставы», «Я пакажу табе музей», «Музей у падарунак маме», др.). Мэтазгодна арганізоўваць на базе музея часовыя экспазіцыі/выставы, прымеркаваныя да значных дат (звязаныя з падзеямі, асобамі) ў гісторыі малой радзімы ці краіны.

Сумесная музейная дзейнасць спрыяе рэалізацыі задач сямейнага выхавання праз далучэнне да музея сям’і навучэнца, стварэнне адпаведных музейных праграм і арганізацыю сямейнага вольнага часу ў музеі.

Важная роля музеям ўстаноў адукацыі адводзіцца ў сельскай мясцовасці, дзе музей з’яўляецца не толькі адукацыйным, але і культурным цэнтрам населенага пункта. Варта разглядзець магчымасці правядзення на базе музеяў сустрэч са старажыламі, працаўнікамі краю і актывам рэгіёна, правядзення экскурсій для насельніцтва, мерапрыемстваў па адраджэнні нацыянальных традыцый і абрадаў. Такая дзейнасць будзе садзейнічаць актыўнаму далучэнню навучэнцаў і дарослага насельніцтва ў працэс вывучэння і захавання гістарычнай спадчыны краю.

Неабходна звярнуць увагу на якасць зместу экспазіцый музея і іх адпаведнасць сучасным патрабаванням да афармлення.

Актуальна выкарыстоўваць у рабоце музея сучасныя інфармацыйныя тэхналогіі. Напрыклад, распрацоўваць qr-коды і аўдыё-гіды, у якіх змяшчаецца інфармацыя аб экспазіцыях музея, асобных музейных прадметах, навукова-дапаможных і сыравінных матэрыялах;стварыць электронную базу дадзеных фондаў музея з магчымасцю пабудовы да іх розных запытаў; сфарміраваць электронныя каталогі, якія ўключаюць інфармацыю, звязаную з музейнымі прадметамі, архіўныя дадзеныя, матэрыялы, аб’яднаныя пэўнай тэмай і г.д.

З мэтай папулярызацыі дзейнасці музеяў рэкамендуецца праводзіць прэзентацыйныя мерапрыемствы на рэгіянальных і рэспубліканскім узроўнях, а таксама ствараць лакальныя сайты музеяў ці старонкі на сайтах устаноў адукацыі, асобныя старонкі ў сацыяльных сетках, якія адлюстроўваюць дзейнасць музея, віртуальныя музеі, выдаваць промапрадукцыю (буклеты, флаеры, даведнікі і г.д.).

У мінулым навучальным годзе праведзена сістэмная работа па стварэнні ва ўстановах адукацыі краіны музейных экспазіцый, прысвечаных генацыду беларускага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Звяртаем увагу, што музейная экспазіцыя – гэта дэманстрацыя музейных прадметаў і навукова-дапаможных матэрыялаў, якія дапоўнены стэндамі і др. музейным абсталяваннем, адлюстроўваюць тэматычную інфармацыю, выстаўленыя ў пэўнай паслядоўнасці на пастаяннай аснове з мэтай раскрыцця пэўнай тэмы.

Разам з тым, работа ў дадзеным напрамку патрабуе далейшага ўдасканалення, у тым ліку неабходна:

пашырыць музейныя экспазіцыі, якія існуюць ва ўстановах адукацыі і дапоўніць іх прадметамі музейнага значэння, знойдзенымі ў працэсе пошукавай і архіўна-даследчай работы;

прытрымлівацца прынцыпаў навуковасці, сістэмнасці і паслядоўнасці пры пабудове музейнай экспазіцыі;

засяродзіць увагу на раскрыцці ў музейных экспазіцыях тэмы генацыду на тэрыторыі свайго рэгіёна, малой радзімы з апорай на гістарычныя факты і мясцовы краязнаўчы матэрыял;

выкарыстоўваць матэрыялы музейных экспазіцый пры вывучэнні адпаведных тэм вучэбных прадметаў і арганізацыі выхаваўчай работы з навучэнцамі.

Установы дадатковай адукацыі дзяцей і моладзі, якія з’яўляюцца метадычнымі цэнтрамі па арганізацыі работы музеяў устаноў адукацыі, павінны забяспечыць планамерную работу па аказанні метадычнай дапамогі музеям з улікам дзеючага заканадаўства, абагульненні перадавога вопыту, правядзенні рэгіянальных мерапрыемстваў па павышэнні прафесійнага ўзроўню кіроўнікоў музеяў устаноў адукацыі.

Адным з надзённых пытанняў з’яўляецца забеспячэнне якаснай арганізацыі пашпартызацыі музеяў, выкананне алгарытма адкрыцця і закрыцця музеяў, уліку музейных фондаў адпаведна вызначаным нарматыўным прававым дакументам і метадычным рэкамендацыям.

Рэкамендуецца выкарыстоўваць у сваёй рабоце матэрыялы ў дапамогу кіраўніку музея, якія размешчаны на сайце рэспубліканскага цэнтра і платформе «Патрыёт.by». На дадзеных інтэрнэт-рэсурсах можна азнаёміцца з нарматыўнымі, метадычнымі, даведачнымі і іншымі дакументамі, матэрыяламі пасяджэнняў рэспубліканскага метадычнага аб’яднання арганізатараў музейнай справы, распрацоўкамі музейных заняткаў, гульняў і інш.

З мэтай трансляцыі эфектыўнага вопыту ў галіне музейнай педагогікі ў новым навучальным годзе запланавана правядзенне панарамы музейнага вопыту «Музеі ўстаноў адукацыі: эфектыўныя практыкі грамадзянска-патрыятычнага выхавання».

У лістападзе 2023 года адбудзецца традыцыйны рэспубліканскі семінар для кіраўнікоў музеяў устаноў адукацыі «Музейная педагогіка ў дзейнасці: культурна-патрыятычнае выхаванне і развіццё нацыянальнай самасвядомасці навучэнцаў» (г. Наваполацк Віцебскай вобласці).

Улічваючы вышэйзгаданае, з мэтай удасканалення і развіцця работы музеяў установам адукацыі сумесна з зацікаўленымі неабходна забяспечыць:

якасную арганізацыю дзейнасці музеяў/музейных экспазіцый і выкарыстанне іх патэнцыялу, у тым ліку ў шосты школьны дзень, вячэрні час, канікулярны перыяд, выключаючы фармальны падыход;

сістэмную работу па папаўненні экспазіцый музеяў устаноў адукацыі і музейных экспазіцый, унутрымузейнаму ўліку музейных фондаў і іх захаванасці;

арганізацыю комплекса мерапрыемстваў для павышэння прафесійнага майстэрства кіраўнікоў музеяў, а таксама па прэзентацыі дасягненняў у галіне музейнай педагогікі і папулярызацыі дзейнасці музеяў ва ўстановах адукацыі як адукацыйнай прасторы і рэсурса ў патрыятычным выхаванні дзяцей і моладзі;

укараненне ў практыку музейнай дзейнасці інавацыйных і інтэрактыўных форм работы ў музеі ўстановы адукацыі і іх трансляцыя;

выкарыстанне магчымасцяў платформы «Патрыёт.by», у тым ліку размешчаных ў модулях платформы разнастайных матэрыялаў, а таксама пры правядзенні тэматычных мерапрыемстваў для іх асвятлення і арганізацыі шырокага кола матываваных і зацікаўленных ўдзельнікаў;

распрацоўку турысцка-экскурсійных праграм з улікам патрабаванняў узроставых і індывідуальных асаблівасцей навучэнцаў, з уключэннем у праграмы наведванне музеяў устаноў адукацыі;

стварэнне і пастаяннае абнаўленне сайтаў музеяў, раздзелаў «Музей» на інтэрнэт-сайтах устаноў адукацыі, сацыяльных старонках;

умацаванне матэрыяльна-тэхнічнай базы музеяў устаноў адукацыі, абнаўленне экспазіцый музеяў устаноў адукацыі ў адпаведнасці з сучаснымі патрабаваннямі;

кантроль за эфектыўнасцю дзейнасці музеяў устаноў адукацыі.

 

раскрыть » / « свернуть

Раванічы — адзін са старажытных населеных пунктаў Чэрвеньскага раёна Мінскай вобласці. Мяркуюць, што назва гэтай вёскі ўтворана ў сувязі з тым, што першапачаткова яна знаходзілася каля рова.Heкaлi тэрыторыя вёскі Раванічы ўваходзіла, напэўна, у склад Полацкай зямлі, якая ў канцы X ст. была далучана да вялікай Кіеўскай Pyci. Верагодна, Раванічы тады былі часткай Менскага ўдзельнага княства i належалі да Барысаўскай воласці.

         У вёсцы існаваў традыцыйны для таго часу сельскі лад жыцця: сяляне працавалі на зямлі, займаліся пчалаводствам i паляваннем, плацілі падаткі на карысць князя.

         У 1556 г. вялікі князь Жыгімонт пажалаваў Раваніцкую воласць пану Івану Гарнастаю ў часовае карыстанне.

         У 1700 г. Раванічы былі перададзены князю Мікалаю Францішку Агінскаму. Пасля яго смерці Раваніцкае староства дасталася князю Міхалу Масальскаму. Раванічы заставаліся ў яго руках аж да яго смерці ў 1762 г. Іншая частка Раваніч па-ранейшаму была прыватным маёнткам, які ў 1789 годзе належаў Слатвінскім, што родам з Навагрудка.

         У 1793 г. Раванічы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі як частка Белічанскай воласці Ігуменскага павета. Раванічы засталіся ў маёмасці Слатвінскіх. У канцы XVIII ст. Антоній Слатвінскі пачаў будаўніцтва сядзібы. У 1790 г. ім была пабудавана мясцовая праваслаўная царква, а ў 1799 г. — знакаміты касцёл Антонія як фамільная ўсыпальніца. У 1804 г. сядзіба ўжо ўключала сядзібны дом, сад, сажалкі, гадавальнік, аранжарэю, лядоўню. Меўся вялікі гаспадарчы двор: пякарня, сыраварня, малачарня, бровар, кузня, лазня, гумно, стайня.

         Будаўніцтва сядзібы прадоўжыў сын Антонія Людвіг. Пасля маёнтак перайшоў ў спадчыну сыну Людвіга Гвідону. Як сведчаць гісторыкі, ў маёнтку памешчыка Гвідона Людвігавіча Слатвінскага, ў Раванічах i Раваніцкай Слабадзе, працавалі шкіпінарны завод, суконная фабрыка, шкляны, вінакурны, крухмальны i лесапільны заводы, вадзяны млын, фабрыка драўляных цвікоў для абутку. Гэта былі невялікія прадпрыемствы, прадукцыя якіх карысталася попытам. Самым даўгавечным аказаўся спіртзавод — ў 2007 г. яму споўнілася 110 гадоў. Сукно, смала, шкіпінар, штофы, шклянкі, пляшкі, чарнільніцы — гэта далёка не поўны пералік вырабаў у маёнтку Слатвінскага.

         Паводле перапісу 1897 г. у вёсцы Раванічы налічвалася 28 гаспадарак i 173 жыхары, а ў аднайменным маёнтку пражывала 78 жыхароў.

         На пачатку XX ст. у сяле мелася ўжо 39 гаспадарак i 294 жыхары, дзейнічала паштовае аддзяленне. Пошту дастаўлялі з Ігумена на конях. Свайго будынка паштовае аддзяленне не мела i арандавала драўляны дом памешчыка Слатвінскага. У 1915 г. Раваніцкае паштовае аддзяленне было пераўтворана ў паштова-тэлеграфнае.

         Да 1917 г. колькасць гаспадарак у сяле вырасла да 48, а насельніцтва —

да 289.

         У снежні 1918 года пасля нацыяналізацыі панскай маёмасці на базе маёнтка пана Слатвінскага быў арганізаваны народны двор “Раванічы”. Ігуменскага павятовага ўпраўлення нацыяналізаванай маёмасці.

         Першым дырэктарам народнай гаспадаркі быў нехта Рамантоўскі.

         У 1919 годзе ў вёсцы была адкрыта хата-чытальня, царкоўна-прыходская школа была перайменавана ў пачатковую.

         У 1920 годзе быў створаны саўгас, у якім былі кузня, лесапільня, шорная майстэрня.

                У 1932 годзе саўгас “Раванічы” быў аб’яднаны з саўгасам “Будзёнавец” і перайменаваны ў саўгас “Будзёнавец”.

         У канцы 20-х – пачатку 40-х гадоў у вёсцы пражывала каля 400 жыхароў. Была адкрыта ўчастковая бальніца на 15 ложкаў. Школа пераехала ў новы будынак – палац паноў Слатвінскіх. Баракі, пабудаваныя панам Слатвінскім для сваіх работнікаў, былі аддадзены калгаснікам. Асноўная частка жыхароў вёскі працавала ў савецкай гаспадарцы “Раванічы”, на спіртзаводзе, хлебапякарні. На спіртзаводзе была ўстаноўлена электрастанцыя.

         Шмат прыйшлося перажыць жыхарам вёскі ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Некалькі соцен былых рабочых і служачых саўгаса змагаліся з ворагам. Многія аднавяскоўцы загінулі. 9 мая 1969 года, у Дзень Перамогі, быў адкрыты манумент усім жыхарам вёскі, якія загінулі ў гады вайны, Помнік гэты, як сведчаць старажылы, быў устаноўлены на месцы былой праваслаўнай царквы. Амаль усе жыхары вёскі сабраліся каля царквы у той дзень, калі яе пачалі бурыць. Старыя плакалі, шапталі, што гэта вялікі грэх. Малым было цікава… Толькі ў пачатку 2000-х гадоў будзе адноўлена праваслаўная царква ў Раванічах. А ў тыя гады узведзены быў таксама і памятны знак ў гонар партызанскай брыгады імя Шчорса, якая базіравалася ў навакольных лясах.

         На мясцовых могілках ёсць брацкая магіла воінаў і партызан, якія загінулі ў баях з гітлераўцамі ў наваколлі Раваніч.

         З 1944 года пачалося аднаўленне вёскі Раванічы і калгаса, які называўся тады “Будзёнавец”. Адным з тых, хто пачаў збіраць маёмасць калгаса па ўсёй Міншчыне, быў старэйшы механік Юшкевіч Станіслаў Дзмітрыевіч.

     На сённяшні дзень вёска (з 2008 года – аграгарадок) Раванічы налічвае

292 гаспадаркі 798 жыхароў (працаздольных – 473;пенсіянераў – 155;дзяцей – 170). Аграгарадок з’яўляецца цэнтрам ААТ “Раванічы”. Дзейнічаюць ДУА “Вучэбна-педагагічны комплекс Раваніцкі дзіцячы сад-сярэдняя школа”, сельскі дом культуры, бібліятэка, участковая бальніца, аптэка, комплексна-прыёмны пункт, сталовая, 2 магазіны, лазня, аддзяленні сувязі і АСБ “Беларусбанк”, лясніцтва.

         Сапраўднай гістарычнай каштоўнасцю вёскі Раванічы з’яўляецца палацава-паркавы комплекс паноў Слатвінскіх.

         Комплекс размешчаны ў паўночнай частцы вёскі Раванічы. Ён займае маляўнічую тэрыторыю плошчай каля 10 гектараў. У яго ўваходзіць палац, жылыя і гаспадарчыя забудовы, маляўнічы парк, штучныя вадаёмы.

         Палац быў пабудаваны ў сярэдзіне XIX стагоддзя. Спачатку ў ім жыла сям’я Слатвінскіх. На жаль, мы не ведаем пра лёс палаца ў перыяд з 1917 па 1941 гады. Аднак дакладна вядома, што ў гады Вялікай Айчыннай вайны ў будынку палаца размяшчаўся штаб гітлераўскіх войск. Пасля вайны палац Слатвінскіх стаў будынкам Раваніцкай сярэдняй школы, пазней – Раваніцкай участковай бальніцай.

         Людзі кажуць, што з падвала сядзібы паноў Слатвінскіх прарыты ход, які цягнецца ад маёнтка, уходзіць пад возера і выводзіць да старога касцёла, што на могілках.

         Парк вакол палаца разам з вялікім фруктовым садам быў закладзены ў сярэдзіне XIX ст. Да чэрвеня 2009 года тут раслі мясцовыя пароды дрэў i каля 60 відаў i форм экзотаў: тсуга канадская, елкі усходняя, калючая блакітная, хвоя румелійская, ліпа лямцавая, клён блакітны, аксаміт амурскі, дуб звычайны пірамідальны. Гонар парка — адзіныя ў Рэспубліцы Беларусь экземпляры дуба белага i клёна ілжэплатанавага.

         На жаль, час і людзі не пашкадавалі гэты цудоўны помнік гісторыі і архітэктуры. Акрамя таго, у чэрвені 2009 года ў выніку стыхіі было знішчана больш за палову дрэў парка, у тым ліку рэдкіх парод.

         Адкуль жа такая назва – “Раванічы”? Існуе дзве версіі. Першая расказвае пра тое, што адна з памешчыц Слатвінскіх насіла імя Рэва, што і стала назвай населенага пункта. Гэта легенда. Другая версія навуковая: назва вёскі ўтворана ад слова “роў”. Гэта месца, ля якога размясцілася паселішча.

         Кожны край вызначаецца сваімі тапанімічнымі назвамі. Ёсць такія тапонімы і ў нашым населеным пункце. І сёння сярод вяскоўцаў існуюць паданні пра Воўчую гару, Панскую дарогу, Панскую пляцоўку.

         Панская дарога была пракладзена панам Слатвінскім з Раваніч ў лясны масіў паблізу вёскі Бышанка. Там, у лесе, знаходзілася панская смалярня. Дарога і зараз вельмі маляўнічая, роўная, як страла.

         Панская пляцоўка – пляцоўка ў лесе каля вёскі Гайдукова Слабодка. Захаваліся ўспаміны былых жыхароў вёскі, што некалі на пляцоўцы былі летні домік, альтанка. Паны Слатвінскія ладзілі там летнія балі. Да сягонняшняга дня захаваўся асфальт у лесе на месцы Панскай пляцоўкі.

         Воўчая гара – узвышэнне сярод поля за вёскай. Здаўна ўзімку на гэтым месцы збіраліся воўчыя зграі. У самыя халодныя і галодныя зімы ваўкі заходзілі нават у вёску, на людскія падворкі.

         Бязодніца – частка ляснога масіва ад Раваніч да Валадуты. Раней там былі невялічкія азёры-балотцы “без дна”.

         Аднак самая таямнічая і неразгаданая да сённяшняга дня загадка Раваніч – падземны ход ад палаца Слатвінскіх праз возера да касцёла Святога Антонія.

раскрыть » / « свернуть

Впервые школа в деревне Рованичи появилась в 1863 году. И называлась она тогда «земское народное училище». Первоначально она не имела собственного здания. Деревянное одноэтажное строение появилось значительно позже. В школе учились дети из всех окрестных деревень. Специально для них было построено «общежитие».

         В начале 1900-х годов в школе был небольшой хор, который пел не только в школе, но и на церковных службах.

         В период с 1920-х по 1941-й годы Рованичская школа размещалась в усадьбе дворцово-паркового комплекса Слотвинских.

         В годы Великой Отечественной войны в здании школы располагалась фашистская комендатура, взорванная партизанами в 1943 году. От взрыва пострадал 2 этаж здания, который восстановили в 1952 году. В том же году туда снова переехала школа. И называлась она тогда «Рованичская средняя школа № 8». Школа имела всего 8 учебных кабинетов на 520 учеников.

         В 1970-1971 годах было построено новое здание школы.

         В 2003 году Рованичская средняя школа была реорганизована в ГУО «Учебно-педагогический комплекс Рованичский детский сад-средняя школа».

         С ноября 2022 года школа называется ГУО «Рованичская средняя школа Червенского района».

раскрыть » / « свернуть

Музей ГУО «Рованичская средняя школа Червенского района»

Название «Краеведческий»

         223 223 Минская область, Червенский район, д. Рованичи, ул. Советская, д. 20, тел.: 80171451734.

         Профиль: краеведческий.

         Основные экспозиции:

         1. История деревни Рованичи.

         2. История школы.

         3. Червенский район в годы Великой Отечественной войны.

         4. Орудия труда наших предков.

         5. Внутреннее убранство жилья наших предков.

         6. Предметы домашнего обихода наших предков.

         7. Ткачество и вышивка – основные занятия белорусских женщин.

 

         Экскурсионное обслуживание ведётся на русском и белорусском языках.

Первый раздел посвящен истории деревни Рованичи, Рованичского дворцово-паркового ансамбля Слотвинских

и его владельцам (Изображение)

 

Во втором разделе рассказывается об истории ГУО «Учебно-педагогический комплекс Рованичский детский сад-средняя школа» (Изображение)

 

В третьем разделе рассказывается об участии жителей д. Рованичи в Великой отечественной войне (Изображение).

 

Четвёртый раздел – этнографический, позволит окунуться в мир давно ушедших, но таких родных вещей (Изображение)

 

Пятый раздел – отдельная музейная экспозиция, посвящённая геноциду белорусского народа в годы Великой Отечественной войны. Раздел расположен в фойе второго этажа школы.

 

Музей вмеўает 134 экспоната основного фонда

 

Разработаны следующие маршруты:

1 маршрут:

Рованичский дворцово-парковый комплекс – окрестности д. Рованичи

2 маршрут:

"Дорогами памяти"

(д. Рованичи – д. Дубовручье)

раскрыть » / « свернуть